A ja żem jej powiedziała

A ja żem jej powiedziała… &ndash ta&nbsp książka to&nbsp petarda

Wydawało się, że&nbsp nic już nas nie&nbsp zaskoczy w&nbsp internecie. I&nbsp wtedy pojawiła się ona. Śmieszna gęba, kt&oacute ra m&oacute wi mądrze o&nbsp życiu. Prosto, zwięźle, szczerze i&nbsp bez owijania w&nbsp bawełnę. Ze zrozumieniem, bez pouczania. M&oacute wi o&nbsp show-biznesie, celebrytach, wsp&oacute łczesnych snobizmach, fobiach i&nbsp modach. Tylko kilka zdań, a&nbsp jest w&nbsp tym ciepło, doświadczenie i&nbsp życiowa mądrość.&nbsp

&bdquo A ja żem jej powiedziała, Kaśka, szczęścia nie&nbsp poudajesz&rdquo &ndash m&oacute wi Nosowska.

Nagle cała Polska zaczyna czekać na&nbsp kolejny odcinek.

&nbsp

Zadałam sobie pytanie, co w&nbsp tym zajęciu sprawia mi autentyczną przyjemność, na&nbsp kt&oacute rym etapie działalności jestem najbardziej sobą, w&nbsp sobie, czuję się bezpiecznie, a&nbsp w okolicy serca wzrasta temperatura. Najszczersza z&nbsp najszczerszych odpowiedzi brzmi -&nbsp pisanie. Ten samotny moment, kiedy z&nbsp chmary sł&oacute w wyłapuję te, kt&oacute re najlepiej opowiedzą emocje. Jest to&nbsp proces żmudny, momentami skrajnie wyczerpujący. Nie&nbsp mam łatwości, kt&oacute rą legitymują się prawdziwi mistrzowie żonglerki słowem. Ja wysiaduję. Do&nbsp odleżyn.

&nbsp

I zaczęła pisać.

O druzgocącym wpływie portali społecznościowych na&nbsp nasze życie, o&nbsp dylematach partnerstwa, problemach w&nbsp okiełznaniu nastolatk&oacute w, o&nbsp miłości do&nbsp jedzenia i&nbsp terrorze rynku reklamowego. O&nbsp tym jak kochać i&nbsp nie kochać. O&nbsp tym, że&nbsp czarny nie&nbsp wyszczupla, a&nbsp seks tantryczny nie&nbsp polega tylko na&nbsp faszerowaniu, faszerowaniu, faszerowaniu.

&nbsp

Nosowska jest szczerą, dojrzałą i&nbsp oryginalną obserwatorką rzeczywistości. Mimo sławy i&nbsp spektakularnej kariery pozostała skromna. I&nbsp ma to, czego brakuje teraz wszystkim &ndash dystans do&nbsp samej siebie. Ani przez chwilę nikogo nie&nbsp udaje. Z&nbsp perspektywy dojrzałej kobiety m&oacute wi o&nbsp konsekwencjach tłumienia swojego głosu wewnętrznego, konieczności polerowania intuicji złotą łyżeczką i&nbsp potyczkach z&nbsp wewnętrznym krytykiem, zwanym przez nią &bdquo puczystą&rdquo .

&bdquo Od jakiegoś czasu nie&nbsp wstydzę się tego kim jestem. Znam swoje możliwości. Są zbyt ograniczone by&nbsp zawojować świat, ale wystarczające, by&nbsp być wdzięczną, lubić życie i&nbsp oddychać swobodnie.&rdquo

Nieoczywiste, głębokie, błyskotliwe, świetnie napisane i&nbsp bawiące do&nbsp łez. Ta&nbsp książka zabije cię miłością.