Atlas anatomiczny Georga Büchnera

Georg Büchner to postać niezwykła, której aktywność na czterech scenach nowoczesności (nauki przyrodnicze, filozofia, polityka, literatura) stanowi splot nici w istocie nie do rozplątania. […] Kim byli Woyzeck […] i Lenz? Kim był w istocie sam Büchner? Na to pytanie odpowiedź musi być wstrzemięźliwa, bowiem jednym z tropów książki jest wykazanie zwodniczości typowych dla stanu wiedzy danej epoki opinii na temat tego, czym jest choroba i w jakim pozostaje związku z charakterem „ja”. […] Atlas anatomiczny Georga Büchnera to znakomicie przygotowany (poprzedzony imponującymi badaniami źródłowymi) i równie błyskotliwie przeprowadzony projekt z zakresu studiów maladycznych, wpisujący zagadnienie choroby w skomplikowaną siatkę medycyny i studiów przyrodniczych, filozofii, literatury i nauk społecznych. Oceniam przedsięwzięcie Anny R. Burzyńskiej bardzo wysoko. Nie było do tej pory w polskim piśmiennictwie humanistycznym tak wnikliwego studium dzieł Büchnera, tak głębokiej analizy jego działalności ukazanej na szerokim tle wydarzeń historycznych (także historii nauki).

Z recenzji prof. Tadeusza Sławka, Uniwersytet Śląski

Pierwszym – i być może najważniejszym – mocnym punktem monografii Atlas anatomiczny Georga Büchnera jest fakt, że autorka znalazła, by użyć sformułowania Ericha Auerbacha, właściwy Ansatz, punkt wyjścia, wstępną intuicję organizującą całość dociekań i pozwalającą nadać strukturę amorficznym masom materiału tekstowego – została nim rozumiana dosłownie i metaforycznie „anatomia”. […] Publikacja podzielona jest na dwie części: Anatomię pisania – z rozdziałami poświęconymi między innymi problemom, takim jak taksonomia, eksperyment czy kazus, oraz Pisanie anatomii. […] W części drugiej monografii Anna R. Burzyńska konsekwentnie systematyzuje reprezentacje poszczególnych układów organizmu ludzkiego w tekstach pisarza, przy okazji podejmując takie aspekty jego twórczości, jak opisy głodu, „podłych ciał”, rewolucji społecznej, konstrukcji męskości, „spacerów schizofrenika”, dekapitacji czy anatomii mózgu i nerwów. […] Autorka napisała nie tylko głęboko erudycyjną monografię naukową, ale także prawdziwy page-turner, od którego lektury trudno się oderwać.

Z recenzji prof. Jana Balbierza, Uniwersytet Jagielloński

Anna R. Burzyńska – doktor literaturoznawstwa, pracuje w Katedrze Teatru i Dramatu UJ i w redakcji „Didaskaliów. Gazety Teatralnej”, wydawanych przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego. Jako badaczka współpracuje m.in. z Ośrodkiem Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym i Center for Advanced Studies Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium, jako kuratorka – z Ośrodkiem Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka. Autorka książek Mechanika cudu. Strategie metateatralne w polskiej dramaturgii awangardowej (2005), The Classics and the Troublemakers. Theatre Directors from Poland (2008), Maska twarzy. Twórczość dramatyczna Stanisława Grochowiaka (2011) oraz Małe dramaty. Teatralność liryki Stanisława Grochowiaka (2012), redaktorka nowych edycji dramatów Stanisława Grochowiaka (Lęki poranne 2012) oraz Zofii Posmysz (Czy to temat? 2020).