Czas. Rynek w Krakowie. Time. Kraków’s Main Market Square

Krakowski Rynek jest&hellip morzem, czyli przestrzenią. Kiedy w połowie lat sześćdziesiątych, pod opieką naszej pani, wyruszyłem z małego miasteczka w Małopolsce na pierwszą klasową wycieczkę nad Bałtyk, zobaczyłem z perspektywy wydmy w Łebie &oacute w bezmiar i &ndash oniemiałem! Nigdy wcześniej nie doświadczyłem czegoś tak dużego, rozległego, bezkresnego i tajemniczego. To, co ujrzałem, przerosło dziecięcy horyzont mojego świata, a małe miasteczko, w kt&oacute rym mieszkałem, stało się od tej pory jeszcze mniejsze. Poczułem, że to, co &bdquo bezbrzeżne&rdquo i &bdquo nieogarnione&rdquo &ndash już na zawsze zawładnie moją wyobraźnią. Rzecz bowiem w tym, że na horyzoncie Bałtyku nie było nic! Żadnego śladu człowieka, żadnej ulicy czy kamienicy, no nic i nic! Nawet Szwecji nie było widać. Jedynie linia, kt&oacute ra oddzielała jeden błękit od drugiego, nieco jaśniejszego. Prawdę m&oacute wiąc, oniemieliśmy wszyscy, nawet m&oacute j wiecznie rozgadany kumpel J&oacute zek Babula. Dopiero potem zrozumiałem, że zobaczyliśmy coś, co dla wielu z nas okazało się doświadczeniem przełomowym. Dotknęliśmy przestrzeni: oddechu wolności, czystości, tęsknoty, zachwytu nad pięknem i radością życia, ale i warunku bycia dobrym dla ludzi. Nikt z nas nie zdawał sobie w&oacute wczas sprawy, że nasze pierwsze spojrzenie na Bałtyk oznaczało zew wolności i piękna.

Dwa lata p&oacute źniej ta sama klasa czterdziestu dw&oacute ch uczni&oacute w szkoły podstawowej zatrzymała się u wylotu ulicy Szewskiej. Ujrzeliśmy Sukiennice, Bazylikę Mariacką, a nieco bliżej, po prawej stronie, Wieżę Ratuszową. Tak, już kiedyś to przeżyłem&hellip poczułem się jak nad Bałtykiem! Niby wszystko inne: tam Natura i brak detali, a tu Architektura (w&oacute wczas nie znałem jeszcze tego pojęcia, wszak mieszkałem w prostym bloku przy ulicy Marii Konopnickiej). Ale &ndash zachwyt ten sam, to samo poczucie onieśmielenia, ten sam niepok&oacute j i niepewność wobec czegoś, co widzę po raz pierwszy w życiu. Ten sam chwilowy brak tchu, to samo onieśmielenie i to samo poczucie, że&hellip TO jest takie piękne! Od tamtego czasu niewiele się zmieniło. Upłynęło kilkadziesiąt lat, dobry Pan B&oacute g obdarował mnie przywilejem codziennego bywania na krakowskim Rynku &ndash a ja ciągle uczę się go od nowa i od nowa.

Andrzej Nowakowski