Delikatny mechanizm

Pierwsze polskie wydanie jednej -obok Nagiego lunchu – z najsłynniejszych powieści Williama S. Burroughsa (1914-97). Rozpoczyna ona serię „Nova trylogy”. Sam Burroughs uznawany jest za jednego z najwybitniejszych, a zarazem i najbardziej kontrowersyjnych amerykańskich pisarzy. Był wzorem dla takich twórców Jak Allen Ginsberg, Jack Kerouc, Ken Kesey, już nie mówiąc o muzykach takich jak Lou Reed, David Bowie czy David Byrne. W zasadzie jak twierdzi J.G.Ballard Burroughs to najważniejszy pisarz jaki pojawił się po Drugiej Wojnie Światowej. Oczywiście ta twórczość jednych zachwyca, innych odstręcza czy wręcz przeraża. Delikatny mechanizm to zdecydowanie „jazda bez trzymanki”. Między narkotycznymi wizjami. Sadomasochistycznym, wyuzdanym seksem najczęściej homoseksualnym, a gnostycką kosmologią, odwieczną walką dobra ze złemAle jako kosmologia w świecie bez Boga? Czy aby na pewno bez Boga? Ta powieść nie jest łatwa w czytaniu – autor zerwał ze zwykłą linearną strukturą powieści. To czasami pozornie niełączące się ze sobą fragmenty, zapisy snów, narkotycznych wizji, majaczeń. Czy można tu w ogóle mówić o akcji, intrydze? Ale czy w świecie opiatów, w świecie Burroughsa można mówić o linearnym życiu. Też nie, wszak rodził się i umierał wciąż na nowo. I zawsze fascynował. Pozostał legendą dla wszystkich nie tylko amerykańskich awangardowych artystów. Coś w tym chyba jednak musi być. Choć jak sam pisał Wszystko jest iluzją jednak dodawał ale jedne iluzje działają a inne nie.