E. E. .

Tajemnica ludzkiej osobowości. Odkrywanie sensu życia i świata. Powieść, która utorowała Oldze Tokarczuk uznanie czytelników i krytyków.

Wrocław, rok 1908. Piętnastoletnia Erna Eltzner, z pozoru nie wyróżniająca się niczym szczególnym córka niemieckiego fabrykanta, zaczyna przejawiać zdolności mediumicznie. Dziewczyna dojrzewa wraz ze swoim stuleciem – równie nieukształtowanym i zagadkowym jak ona. W dziwny sposób bardziej niż świat zmarłych odbija świat żywych: lęki, pragnienia i tęsknoty ludzi żyjących podobnie jak my na przełomie epok.

” To, co sprawia, że jest E.E. jedną z najciekawszych książek, jakie ostatnio czytałem, i jedną z najlepszych powieści polskiej tak zwanej młodej prozy w ogóle, to coś, co trzeba określić nieprecyzyjnym terminem &lt &lt magii języka&gt &gt czy &lt &lt radości lektury&gt &gt .” – Andrzej Franaszek, „NaGłos”

„Tokarczuk zaspokaja głód opowieści.” –  Piotr Śliwiński, „Res Publica Nova”

„E.E. to wielka metafora dorastania, trudnego, tajemniczego, pełnego napięć procesu &lt &lt przepoczwarzania się&gt &gt &lt &lt brzydkiego kaczątka&gt &gt w kobietę i wychodzenia z dziewczęcej niedorosłości w świat autonomii psychicznej człowieka dojrzałego.” – Marek Nalepa „Fraza”