Małe i większe prozy białoszewski utwory zebrane Tom 9

Miron Białoszewski był twórcą niezwykle wszechstronnym. Pisał wiersze, utwory prozatorskie, opowiadania, dzienniki i pamiętniki. To od „Pamiętnika z powstania warszawskiego” zaczęła się jego sława prozaika. Kolejne tytuły ugruntowały jego pozycję jako jednego z najwybitniejszych pisarzy polskich dwudziestego stulecia. Zarówno proza, jak i poezje Białoszewskiego ukazują się regularnie, w ramach „Utworów zebranych”, od 1987 roku nakładem PIW.

Niniejszy tom zawiera zbiór tekstów prozatorskich Mirona Białoszewskiego opublikowanych w ostatnich latach życia autora oraz po jego śmierci. Teksty te ukazywały się od 1981 do 1991 roku. Skąd wziął się tytuł tomu? Pochodzi on od wydawcy. Białoszewski używał słowa „proza” w odniesieniu do swych własnych utworów.

Poza „prozami” i opowiadaniami książka ta zawiera również „Konstancin”, czyli dziennik Białoszewskiego z jego pobytu w sanatorium w lutym i marcu 1975 roku. Pisarz trafił tam po przebytym kilka miesięcy wcześniej zawale serca. Początkowo miała to być ostatnia część dzienników z „Zawału”, a więc tomu szóstego niniejszej serii. Jednak po namyśle Białoszewski przeznaczył „Konstancin” do późniejszej publikacji. W książce tej Czytelnik znajdzie również „Obmapywanie Europy” oraz „AAAmerykę”, które to teksty miały stanowić zalążek planowanej na 1983 rok nowej książki autora. Niestety prace nad nią przerwała śmierć Białoszewskiego. Szczęśliwie dwa ostatnie utwory zachowały się, stanowiąc dla wielbicieli literackiego kunsztu tego niezwykłego twórcy, prawdziwe perełki.
Publikacja ta stanowi dziewiąty tom „Utworów zebranych Mirona Białoszewskiego”, które ukazały się nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczego. Na całą serię składają się:

– „Mylne wzruszenia”
– „Obroty rzeczy”
– „Rachunek zachciankowy”
– „Teatr Osobny 1955-1963”
– „Pamiętnik z powstania warszawskiego”
– „Donosy rzeczywistości”
– „Szumy, zlepy, ciągi”
– „Zawał”
– „Odczepić się”
– „Rozkurz”
– „Małe i większe prozy opublikowane po 1980 r.”
– „Oho”
– „Chamowo”
– „Proza stojąca, proza lecąca”
– „Polot nad niskimi sferami”.