Owad z miasta mieszkaniec murów

Owad z miasta, mieszkaniec mur&oacute w, ptak na patelni słońca Wylądowałem na pięknej planecie. Jestem całym sobą z wami, ciekaw, co wyniknie z tego spotkania. Możliwe, że zgubiłem drogę do domu. Do tego prawdziwego domu, jeśli w og&oacute le taki istnieje. Szukam wciąż. Przepatruję, sprawdzam i dotykam. Do tej pory zawsze byłem urzędnikiem niepełną gębą. Od 2011 roku poetą „Bez czapki”. Dziś jestem zupełnie kimś innym. Dojrzałem jak łowickie jabłko na najlepszej chemii. Przypuszczam, że nigdy nie byłem gryzipi&oacute rkiem czy urzędniczyną pilnującym termin&oacute w. Bardziej białym kołnierzykiem z natchnioną głową. Z wielkim lufcikiem otwartym szeroko na możliwości tw&oacute rczych wycieczek. Przyjmijcie zatem m&oacute j skromny dar. Owoc podr&oacute ży. Życia. Oczekiwań i nadziei. Wolności? Myślę, że poeta powinien dawać namiastkę wolności czytelnikowi&hellip leżącemu na kanapie, stojącemu przy barku, zmywającemu naczynia. Ja – drobny elemencik z alternatywnego zestawu. Rozumiem was i wasz niepok&oacute j o jutro. Byłem tam i wciąż jestem. Wasz brat łata. Brat Peteszko.