Pieśni o zmierzchu

Pieśni o zmierzchu Oskara Miłosza przypominają nie tylko poezję, ale także niezwykłą postać tego poety, wizjonera i mistyka pochodzenia litewskiego, a tworzącego w języku francuskim. Wiersze w tłumaczeniach Czesława Miłosza, Bronisławy Ostrowskiej i głównie Krzysztofa Jeżewskiego poprzedzone są także obszerną przedmową tego ostatniego. Krzysztof Jeżewski zadał sobie trud skomponowania książki z następujących tomów Oskara Miłosza : Ostatnia kołysanka, Piosenka jesienna i Lalia z Le Poeme des Décadences (1899) W kraju dzieciństwa, W tonach muzyki, Wszyscy zmarli się upili…, Kiedy nadejdzie… i Danse macabre z Les Sept solitudes (1906) Do miłości, Pocieszyciel i Samotność z Les Eléments (1911) Symfonia wrześniowa, Symfonia listopadowa, Niedokończona symfonia, Bezsenność i Nihumim z Symphonies (1915) H, Wóz, Pustacie z Adramandoni (1918) Powóz zatrzymany w nocy, Talita Cumi i Pieśń poznania z La Confession de Lemuel (1922) Było to o schyłku… z Poemes inédits et retrouvés (tom XII Oeuvres completes, 1982), Pieśń wiosenna, Psalm przywrócenia i Psalm do Gwiazdy zarannej z Derniers poemes (tom II Oeuvres completes, 1960) Do szaleństwa, Pielgrzym i Agonia z Le Cahier déchiré (tom XII Oeuvres completes, 1982) Lumen z Ars Magna (tom VII Oeuvres completes, 1961) Poemat Arkanów, Modlitwa Hirama i Modlitwa autora z Les Arcanes (1927). « Oskar Miłosz jest poetą wyjątkowo trudnym do tłumaczenia ze względu na muzyczność swej poezji oraz na konwencję, którą można by nazwać młodopolską. […] Potem Miłosz wyzwala się z tej konwencji na rzecz wiersza nieregularnego albo wręcz wolnego, gdzie osiąga maximum oryginalności i ów ton niepowtarzalny, jemu tylko właściwy np. w Symfoniach, Nihumim, Adramandoni, w Spowiedzi Lemuela. Miał on jednak szczęście w Polsce do świetnych tłumaczy: pierwszą z nich była znakomita poetka, Bronisława Ostrowska, która, zaprzyjaźniwszy się z poetą w Paryżu, już w 1919 wydała w Poznaniu wybór jego poezji, w tym przekład jego arcydzieła teatralnego Miguel Manara. Potem tłumaczyli go Czesław Miłosz, Maria Leśniewska, Artur Międzyrzecki. Jerzy Zagórski, Jadwiga Dackiewicz. » Tak pisze w przedmowie Krzysztof Jeżewski, dołączając do grona wielkich tłumaczy i wielbicieli pisarstwa Oskara Miłosza.