Placówka „Nabuchodonozor” w Teheranie 1932–1937. Z działalności polskiego wywiadu wojskowego na Bliskim Wschodzie

Publikacja jest jednym z nielicznych opracowań dotyczących relacji polsko-irańskich w XX w. Stanowi zbiór unikatowych obecnie dokumentów (źródła oryginalne zostały bowiem wykradzione z archiwum) wytworzonych przez placówkę wywiadowczą na Bliskim Wschodzie funkcjonującą pod kryptonimem „Nabuchodonozor” w latach 1932–1937. Powstała ona z inicjatywy Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego, a jej zadaniem było zbadanie możliwości prowadzenia z tego terenu działalności wywiadowczej przeciwko ZSRS, a także przygotowanie siatek wywiadowczych na wypadek wojny. Placówką kierował płk dypl. w stanie spoczynku Jerzy Grobicki. Możliwości funkcjonowania wyczerpały się w momencie dekonspiracji współpracowników w wyniku aresztowań w 1935 r. „Nabuchodonozor” zakończył działalność w kwietniu 1937 r., gdy Grobicki został odwołany do Warszawy. Niniejsza publikacja z pewnością wzbudzi zainteresowanie w gronie historyków dyplomacji i badaczy historii państw Bliskiego Wschodu (zwłaszcza Persji oraz Iraku).