Preteksty, posłowia. Małe kanony literatury światowej

Preteksty i posłowia (&hellip ), niczym wunderkamery i panoptika, stanowią o punkcie wyjścia i punkcie dojścia prowadzonych rozważań. Książka składa się z dw&oacute ch gł&oacute wnych części, z kt&oacute rych każda dzieli się na dwa podrozdziały. (&hellip ) W sekcji Preteksty znalazły się szkice poświęcone literaturom i kulturom europejskim &ndash francuskiej, belgijskiej, mołdawskiej, katalońskiej, norweskiej i środkowoeuropejskiej (Kanony zza granic) oraz polskim zmaganiom z polem literackim (Kanony w granicach). Szkice tu pomieszczone łączy chęć odpowiedzi na pytanie, czym dzisiaj jest pisanie, co nam zostało ze starych dyskusji na temat literackich m&oacute d, konwencji i powinności oraz czy da się wyznaczyć kierunki, w kt&oacute rych podążają najmłodsze pokolenia tw&oacute rc&oacute w. I dlaczego pokoleń starszych nie należy usuwać na margines zainteresowania &ndash dekanonizować &ndash tylko warto czytać na nowo. (&hellip )

Sekcja Posłowia to zapis racjonalizacji irracjonalnego, przypominający układanie mozaiki z rozproszonych element&oacute w, kt&oacute re na poz&oacute r nie mają prawa do siebie pasować, lecz po odpowiednim zestawieniu nabierają nowych znaczeń i uruchamiają wewnętrzne zależności. Wahadło małych kanon&oacute w wychyla się, jak w tytule, W stronę awangard &ndash badając poziom literackości prac Herty M&uuml ller, Stanisława Dr&oacute żdża czy Jiř&iacute ego Kol&aacute řa, eksperymentalne ciągoty polskiej poezji ostatnich dekad i aktualność okołoawangardowych dyskurs&oacute w krytycznych &ndash by po chwili przyjrzeć się bliżej Rumunii na stronie, ujawniając specyfikę najistotniejszych wsp&oacute łcześnie dykcji rumuńskiej prozy.

Fragment Wstępu