Przywiązanie w psychoterapii

Trzy cechy – przywiązanie cechujące się poczuciem bezpieczeństwa, elastyczność i umiejętność wychowywania dzieci mających poczucie bezpieczeństwa – są skorelowane ze zdolnością jednostki do refleksji nad własnym doświadczeniem. Te same trzy motywy organizują model terapii jako przemiany przez relację. W tym modelu relacja pacjenta z terapeutą jest podłożem zmian i ma pierwszorzędne znaczenie. Stanowi bezpieczną bazę będącą warunkiem koniecznym eksploracji, rozwoju i zmiany. Relacja jest także kontekstem, w którym terapeuta i pacjent po znalezieniu przestrzeni psychicznej dla tych doznań mogą starać się je zrozumieć.

Jasne i przystępne opracowanie naukowe prezentujące najnowsze osiągnięcia w teorii przywiązania, intersubiektywności, neuronauki społecznej i uważności. Autor nakłada te „mapy pojęciowe” na praktykę terapii, by zapoznać z nią czytelnika i stworzyć nową wizję terapii. To lektura obowiązkowa dla psy-choterapeutów pragnących pozostać na bieżąco w swojej dziedzinie oraz bogate źródło wiedzy dla uczących się klinicystów.

dr Christopher K. Germer, Cambridge, Massachusetts

Autor łączy najważniejsze odkrycia w dziedzinie teorii przywiązania z badaniami nad ich zastosowaniem w psychoterapii oraz skrupulatnie objaśnia i ilustruje przykładami klinicznymi złożone koncepcje naukowe.

dr Peter Fonagy, University College London

David Wallin dokonuje znaczącego kroku w kierunku spełnienia klinicznych obietnic teorii przywiązania. Jego praca to synteza, która powinna być obowiązkową i wdzięczną lekturą dla każdego psychoterapeuty.

dr Daniel Goleman, autor książki Inteligencja społeczna