Radziwiłłowie Książęta z cesarza łaski

O Radziwiłłach, jednym z najpotężniejszych rodów Rzeczpospolitej, mówiono, że wszystko, co świat dać może, było w ich ręku: tytuły, władza, bogactwo, słowem wszystko to, o czym zwykli ludzie mogli tylko marzyć. Nie było też drugiego takiego rodu, mogącego szczycić się tyloma wybitnymi postaciami, które miały tak duży wpływ na dzieje Polski.

Wiele z przedstawionych w książce faktów jest mało bądź wcale nie znanych. Inne wymagały uzupełnienia lub sprostowania z powodu powielanych przez stulecia błędnych przekonań, m.in. łączących adopcję w Horodle w 1413 roku, pierwszego historycznego przodka Radziwiłłów, Krystyna Ościka z Kiernowa, z Prymasem Polski, Mikołajem Trąbą. Ustalona przez autora genealogia rodziny arcybiskupa, sięgająca początków XIV w., również wskazuje na możliwość adopcji Ościka przez jednego z jego przyrodnich braci, Jakuba lub Piotra Jordanów, związanych z Małopolską.

Książka ukazuje dzieje Radziwiłłów, począwszy od budowy jedności rodu i tworzenia ordynacji w Nieświeżu, Ołyce i Klecku, a zakończywszy na pierwszych „wielkopolskich” Radziwiłłach związanych z Przygodzicami i Ostrowem. Wśród nich był m.in. Jan Mikołaj Radziwiłł, ożeniony w 1704 roku z Dorotą Henryką Przebendowską, córką podskarbiego wielkiego koronnego, Jana Jerzego Przebendowskiego – właściciela dóbr przygodzickich i Ostrowa, które w 1755 przeszły na własność ich syna, Marcina Mikołaja Radziwiłła. Po nim w 1771 roku przejął je z kolei jego syn, marszałek sejmu rozbiorowego w 1772 roku, Michał Hieronim Radziwiłł, a następnie, w 1796 jego syn, Antoni Henryk – namiestnik Wielkopolski od 1815 roku, który zapoczątkował nieformalną linię „berlińsko-antonińską”.