Teatr zaangażowany w Polsce i na świecie. Wrocławski Zeittheater

W artystycznej Utopii każde dzieło teatralne byłoby zarzewiem buntu i wywoływałoby realną, spektakularną zmianę jak &bdquo bitwa o Hernaniego&rdquo czy zdjęcie z afisza Dejmkowskich Dziad&oacute w. Pojawiające się w tytule tomu hasło &bdquo teatr zaangażowany&rdquo odsyła automatycznie do znacznie szerszego kulturowego kontekstu &ndash napięcia między etyką a estetyką. Pytanie o autonomię sztuki, stopień jej wyemancypowania względem przestrzeni społecznej czy szeroko rozumianej sfery politycznej padało nie raz, pomimo to ciągle powraca jako problem determinujący ogląd tw&oacute rczości artystycznej. Koncepcja tomu i jego przekrojowa struktura opierają się na wsp&oacute łczesnej dynamice zjawiska. Autorami tekst&oacute w są historycy, teoretycy i praktycy teatru, niezależni dziennikarze. Tę mnogość perspektyw pogłębia aspekt dla analizy dzieła teatralnego fundamentalny &ndash r&oacute wnoczesność aktu kreacji i percepcji. W książce uwzględniona została ta podw&oacute jna optyka spojrzenie &bdquo kreator&oacute w&rdquo wsp&oacute łgra z dekodowaniem przejaw&oacute w zaangażowania teatru przez &bdquo odbiorc&oacute w&rdquo , krytyk&oacute w i badaczy.

&nbsp

Wydaje się oczywiste, że „teatr zaangażowany&rdquo w tym szerokim znaczeniu wykracza już dzisiaj poza sferę tradycyjnie rozumianej sztuki i teatru, znajduje szczeg&oacute lnie dobre warunki rozwoju w Polsce i innych krajach za sprawą wielu zwrot&oacute w (społecznego, performatywnego), co oczywiste, ale także w związku z postępującym procesem demokratyzacji społeczeństwa, wymagającym jego aktywności i oporu wobec r&oacute żnych ośrodk&oacute w władzy a to testuje się najlepiej w teatrze (&hellip ), kt&oacute ry i jako sztuka, i jako instytucja, wreszcie najog&oacute lniej jako praktyka kulturowa opiera się po prostu na wsp&oacute łobcowaniu bliźnich.

[z recenzji dr hab. Doroty Fox]