Terapia funkcji wzrokowych część 3

Terapia funkcji wzrokowych to zestaw 32 plansz i kartonowych obrazków, które są wartościową pomocą w usprawnianiu rozwoju poznawczego niemowląt i starszych dzieci.

Zawartość teczki podzielona jest na trzy grupy:
– materiał tematyczny (chleb, ser, gruszka, jabłko)
– materiał atematyczny (figury: kwadrat, trójkąt, prostokąt, koło)
– materiał literowy (samogłoski: A, E, I, O , U, Y).

Zestaw zawiera karty z mocno skontrastowanymi wzorami (czerwono-żółte), których ilość na prezentowanych planszach stopniowo wzrasta (1-5 elementów). Dodatkowo do kart dołączono grube, kartonowe elementy do wypychania, którymi można posłużyć się podczas ćwiczeń identyfikowania.

Dla kogo?
Zestaw zawiera karty, które kształtują funkcje istotne dla wczesnego etapu rozwoju dziecka. Można je zatem wykorzystać w pracy z kilkumiesięcznymi dziećmi, jako narzędzie do stymulacji i rozwijania prymarnych umiejętności. Zestaw jest szczególnie polecany dzieciom starszym, które zatrzymały się na tym etapie rozwoju funkcji poznawczych lub są bardziej aktywne podczas prezentacji przedsta-wianych wzorów.

Cele terapeutyczne
Praca z zestawem pozytywnie wpłynie na rozwój zdolności:
– nawiązywania kontaktu wzrokowego,
– utrzymywania wspólnego pola widzenia,
– widzenia w szerszym polu,
– kontroli wzrokowej wykonywanych czynności,
– koordynacji wzrokowo-ruchowej.

Plansze i tekturowe obrazki pozwolą na taką aktywność dziecka, która rozwinie funkcje wzrokowe niezbędne do pracy na wyższym etapie. Kontynuując pracę, dziecko będzie mogło stosować poznane schematy działania w nowych sytuacjach oraz uczyć się modyfikować dotychczasowe sposoby rozwiązywania zadań.

Praca z kartami wykształci u dziecka:
– umiejętność obserwacji,
– gest wskazywania,
– umiejętność rozwiązywania zadań (schematy działania).

Jak pracować?
Zadaniem terapeuty jest rozwijać umiejętność skupienia wzroku na przedstawianym wzorze poprzez wskazywanie go palcem i nałożenie wyciętego, takiego samego obrazka na prezentowanym /innym razem pod obrazkiem/. Każdemu zadaniu powinno towarzyszyć słowo, np.: Tu jabłko. Gdzie jabłko? Pokaż jabłko. Połóż jabłko.
Na kolejnych planszach ilość obrazków sukcesywnie wzrasta, rozszerzając pole patrzenia/widzenia dziecka. Zadanie wykonuje dziecko w ten sam sposób, szukając odpowiedniego obrazka. W tym etapie pracy terapeuta zawsze pokazuje jeden wycięty obrazek, także w sytuacji, gdy karta zawiera większą ilość obrazków. Dopiero po ułożeniu jednego obrazka, pokazuje następny. Kończy pracę, gdy karta zostanie zapełniona.

W kolejnym etapie pracy wracamy do pierwszej strony. Tym razem terapeuta pod planszą rozkłada zawsze pięć wyciętych obrazków. Dziecko przygląda się obrazkowi /potem obrazkom/ na karcie i wyszukuje spośród wszystkich wyciętych ten, który jest prezentowany.

Stymulacja powinna przebiegać etapami, z zachowaniem kolejności pojawiania się umiejętności w rozwoju dziecka. Stosowane ćwiczenia powinny uwzględniać rozwojowe możliwości dziecka.