Wiersze i śpiywki Roberta Burnsa. Ze ślonskimi translacyjami od Mirka Syniawy

ZE WSTYMPU MIREK SYNIAWA
Niyjedyn możno mi powiy: dyć kaj Szkocyjo, chopie, a kaj Ślonsk? Jo se atoli myśla, że kej w Szkocyji som Morawy (downymu krolestwu Moray, w kerym rzońdzioł krol Macbeth, łacińske kroniki dowały czynsto miano Moravia), to i na Ślonsk musi być tamstond niydaleko. I jak czytom jedyn abo drugi Burnsow wiersz, to widza, że Szkot niy jyno mo take same poczucie humoru jak Ślonzok, ale tyż tak jak Ślonzok niyrod mo zazbyt ugrzeczniono, zazbyt „ulizano” godka. Jak już mo co pedzieć, to żodyn roz na ôkołki, a dycki prosto do ôcz. I zdo mi sie, że te poczucie humoru do kupy z chropatościom godki to je dobry ponkt wyjścio do szukanio tego, co Szkot mo ze Ślonzokym spolnego.

Szkockie posłowie – Hamish MacDonald

Angielskie posłowie – Tomasz Kamusella

ROBERT BURNS(1759-1796), szkocki poeta narodowy

Mojom piyrszom ambicyjom było i mojim nojmocniyjszym pragniyniym je niyś uciecha mojim kamratom, prostym ludziom z wiosek, tak dugo, jak dugo godka i zwyki, co ciyngym sie zmiyniajom, pozwolom im spokopić moja poezyjo i sie ś niom radować.

JYMU NOJMIYLSZY JE ÔN SOM

Je w mieście młodziyniec, gryfny na wejzdrzynie,
Kejby sie wykludzioł, frelki by to żgło
Szwarny i szykowny, niy zazbyt frechowny,
Z natury lukaty włos na gowie mo.

Czopka na ciymiyniu w tym światłym ôdciyniu,
Co szaket, a westa bioluśko jak śniyg,
Modre zoki nowe, strzewiki torkowe,
Na nich strzybne sznale – to dziepiyro szyk.

Kaj piykność i złoto, tam ôn ciyngym loto
Ausztojer, widoki – ja, to tyż mo syns,
Dyć kaj strzybło zwoni, tam nojwiyncyj goni –
Nojpiykniyjszy klyjnot to dlo niego pyns.

Meg to niy je starka i mo gospodarka,
A ôd Zuzki ôjciec mo ziymia i dom
Nancy z wianym srogim tyż go ciyngym wobi,
Dyć jymu nojmiylszy z wszyjskich je ôn som.