Włóczęgi

Knut Hamsun właść. Knut Pedersen(1859-1952) – norweski pisarz, laureat nagrody Nobla za 1920 rok, łączył neoromantyzm z egzystencjalizmem, ale też elementami realizmu przedstawiciel tzw nurtu subiektywistycznego w literaturze skandynawskiej, odwoływał się do Dostojewskiego, mocno wpłynął na twórczość takich pisarzy jak Franz Kafka. Nienawiść do świata anglosaskiego (np w satyrze „Z życia duchowego współczesnej Ameryki”) a z drugiej strony jego patriarchalizm i biologizm zbliżyły go do niemieckiego mitu „krwi i ziemi”, co zaowocowało zajęciem przez niego pronazistowskiego i kolaboracyjnego stanowiska w czasie II Wojny światowej (został za to po wojnie osądzony i ukarany bardzo wysoką grzywną, w zasadzie już nie powrócił „na salony”). Jednak uznawany jest – obok S. Undset i H. Ibsena – za najwybitniejszego norweskiego pisarza. Włóczęgów napisał Hamsun w 7 lat po otrzymaniu Nagrody Nobla. Podejmuje w niej temat życiowego wagabundy, awanturniczego włóczęgi, człowieka bez korzeni, jednak – jak na tego autora – wymiar opowieści nie jest tak pesymistyczny jak w jego najsłynniejszym „Głodzie”, a sama książka jest pochwałą indywidualizmu i nonkonformizmu. Tematy rozpoczęte w „Włóczęgach porusza Hamsun także w dwóch kolejnych powieściach „August Powsinoga” oraz „A życie toczy się dalej” (w przygotowaniu).