Wszystkie ptaki, co we mnie…

W skład antologii wchodzą wiersze jedenastu wspaniałych poetów różnych pokoleń. Wśród autorów znaleźli się: Knuts Skujenieks, Janis Rokpelnis, Leons Briedis, Mara Zalite, Edvins Raups, Karlis Verdinš, Ingmara Balode, Juris Kronbergs, Uldis Berzinš, Inese Zandre, Liana Langa.

„Czy poezja łotewska może być interesująca dla polskich czytelników? Raczej jako tak zwane «rozpoznawanie obcego». Rozpoznawalne tu będą ogólnoludzkie tematy tak stare jak świat. Rozpoznawalny jest również wspólny dla Europy Środkowej los – urodzić się na ruinach starego imperium, doświadczyć 20 lat niepodległości, następnie ponownie wpaść pomiędzy młyńskie kamienie władzy totalitarnej i wreszcie odzyskać suwerenność – u jednych władzy politycznej (w krajach bloku socjalistycznego), u drugich także w sensie przynależenia do Związku Sowieckiego (Sowiecka Socjalistyczna Republika)”.

Marians Rižijs (ze Wstępu)

„Można odnieść wrażenie, że poeci łotewscy starszych pokoleń bardzo ostrożnie dotykają materii wiersza, operują też mową ezopową, obracają się w kręgu zwątpień mocno zaznaczających się w całej poezji Europy Wschodniej. Ich słowa zostały „zranione” relatywizmem albo fałszem języka totalitaryzmu i trzeba raz jesz cze sprawdzać ich nośność”.

Andrzej Niewiadomski (z Posłowia)