Zawody zaufania publicznego na gruncie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Problematyka statusu zawodów zaufania publicznego była częstym przedmiotem zainteresowania doktryny. Pojawiające się w niej rozważania najczęściej ograniczały się jednak do analizy instytucji właściwych tylko dla pewnej grupy zawodowej, bądź też skupiały się na refleksji o istocie konkretnych zawodów jak np. notariusz czy adwokat. Próżno było więc poszukiwać opracowań podejmujących tą tematykę w sposób kompleksowy i usystematyzowany. Dlatego dostrzegając ową lukę monografia stanowi próbę jej choć częściowego wypełnienia.

Podejmując problematykę takich zagadnień jak pojęcie zawodów zaufania publicznego, ich niezależność i samorządność, a także szczegółowe rozważania nad konstytucyjnymi wzorcami takich instytucji jak tajemnica czy deontologia zawodowa, autor zmierza do ustalenia kształtu konstytucyjnych standardów i wytycznych tworzenia i interpretacji regulacji właściwych dla wszystkich zawodów zaufania publicznego. Ich ustalenie może być bowiem pomocne nie tylko dla przedstawicieli legislacji, ale również dla praktyków stosowania prawa, a zwłaszcza dla przedstawicieli samorządów zawodowych.