Źródła kultury Indii

RABINDRANATH TAGORE (1861-1941) – INDYJSKI POETA, PISARZ, MYŚLICIEL, FILOZOF, DZIAŁACZ SPOŁECZNY, PEDAGOG, PACYFISTA, LAUREAT LITERACKIEJ Nagrody Nobla w 1913 roku. Wywarł ogromny wpływ na literaturę indyjską, ale także europejską, był bodaj najpopularniejszym indyjskim pisarzem XX wieku, tłumaczonym na wiele języków. Sam pisał głównie w języku bengali (a co ciekawe jedna z jego pieśni stała się hymnem Indii, inna hymnem Bangladeszu), a następnie sam tłumaczył swoje dzieła na angielski. W swoim eseju Źródła kultury Indii opisuje cywilizację indyjską, porównuje z europejską, zwłaszcza grecką, zauważając m.in serce Indii zwracało się z czcią i uwielbieniem ku (…) wytężonej wewnętrznej pracy w dążeniu do poznania ducha, oraz ku dostojeństwu najprostszego życia. (…) Na Zachodzie ludzie zdają się być dumni z tego, że ujarzmiają i opanowują przyrodę jakbyśmy żyli w świecie wrogim, któremu każdą rzecz potrzebną nam do życia trzeba wydzierać (…). A w Indiach stosunek do otaczającego świata był zupełnie inny: człowiek i wszechświat stanowili dla nas jedną prawdę, podkreślano najsilniej harmonię jaka istnieje pomiędzy jednostką ludzką, a wszechżyciem.